AKTA,PERATURAN DAN PEKELILING.
Dalam Deklarasi Hak-hak Kemanusiaan
Sejagat (1948) menegaskan hak bagi setiap individu mendapat
pendidikan. Perkara ini ditegaskan semula dalam Persidangan Dunia bertemakan
‘Pendidikan Untuk Semua’ di Jomtien, Thailand yang menekankan: Keperluan-keperluan
pembelajaran untuk orang kurang upaya menuntut perhatian khusus.
Langkah-langkah perlu diambil untuk menyediakan persamaan akses kepada
pendidikan untuk semua kategori orang kurang upaya sebagai bahagian yang sepadu
dalam sistem pendidikan.[Terjemahan]2. Pada tahun 1959,
Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) telah mengisytiharkanHak Kanak-Kanak Sedunia dan
antara yang ditegaskan ialah hak kanak-kanak istimewa iaitu mereka berhak
mendapat penjagaan yang khusus dan bimbingan mengikut kecacatan yang dialami
serta peluang menjadi seberapa normal yang mungkin . Dasar mengenai pendidikan
khas di Malaysia dinyatakan dalam Akta Pelajaran1961. Dalam
Bahagian I (Tafsiran) Akta ini dinyatakan bahawa; “sekolah khas bermakna
sekolah yang menyediakan layanan pendidikan yang khas untuk muridmurid yang
kurang upaya”.
Laporan Jawatankuasa Kabinet
(1978) yang mengkaji Perlaksanaan Dasar
Pelajaran melalui Perakuan 169 merupakan satu titik tolak yang membawa kepada
satu penekanan dan tumpuan yang lebih jelas kepada perkembangan Pendidikan Khas
di Malaysia. Perakuan ini
menyebut;
Dengan adanya kesedaran bahawa kerajaan
seharusnya bertanggungjawab terhadap pendidikan kanak-kanak cacat adalah
diperakukan kerajaan hendaklah mengambil alih sepenuhnya tanggungjawab
pendidikan itu dari pihak-pihak persatuan yang mengendalikannya pada masa ini.
Di samping itu penyertaan oleh badan-badan sukarela dalam memajukan pendidikan
kanak-kanak cacat hendaklah terus digalakkan.
Mesyuarat Jawatankuasa Perancangan
Pendidikan telah bersidang pada 30 Jun 1981 dan
memutuskan penubuhan sebuah Jawatankuasa Antara Kementerian untuk mengkaji dan
menentukan bidang tugas masing-masing mengenai kanak-kanak kurang upaya.
Kementerian-kementerian yang terlibat selain daripada Kementerian Pendidikan
ialah Kementerian Kesihatan, Kementerian Kebajikan Masyarakat (kini Kementerian
Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat) dan Kementerian Buruh.
Pada amnya, Jawatankuasa ini menetapkan:
Tanggungjawab Kementerian
Pendidikan terhadap pendidikan
kanak-kanak
bermasalah penglihatan, bermasalah pendengaran dan kanak-kanak bermasalah
pembelajaran (terencat akal) yang boleh dididik.
· Tanggungjawab Kementerian
Kebajikan Masyarakat terhadap pendidikan kanak-kanak yang kurang upaya
fizikal, terencat akal sederhana serta kanak-kanak spastik.
. Tanggungjawab Kementerian
Kesihatan untuk mengenal pasti di peringkat awal dan menyaring
kanak-kanak yang dilahirkan dalam keadaan berisiko. Akta Pelajaran 1961 disemak
semula dan digantikan dengan Akta Pendidikan 1996. Satu bab khusus
mengenai Pendidikan Khas telah dimasukkan dalam akta tersebut yang menyarankan
bahawa: Seksyen 40 and seksyen 41 dalam Akta 1995 dilihat oleh pelbagai pihak
sebagai ‘era baru’ dalam dunia pendidikan khas kerana Menteri Pendidikan
dikehendaki membuka kelas jika ada permintaan daripada masyarakat. Akta ini
juga memperuntukan kuasa kepada Menteri untuk menentukan tempoh persekolahan
dan kandungan kurikulum untuk keperluan pendidikan khas. Amalan pada masa ini,
kanak-kanak berkeperluan khas dibenarkan bersekolah sehingga mereka berumur 19
tahun.
41. 1. Tertakluk kepada subseksyen (2)
dan (3), menteri boleh melaluiperaturan-peraturan menetapkan:
(a) Tempoh pendidikan rendah dan
menengah yang sesuai dengan keperluan murid yang menerima pendidikan khas;
(b) Kurikulum yang hendaklah digunakan
berhubungan dengan pendidikan khas;
(c) Kategori murid yang memerlukan
pendidikan khas dan kaedah yang sesuai bagi pendidikan murid dalam setiap
kategori sekolah khas; dan
(d) Apa-apa perkara lain yang difikirkan
oleh Menteri suaimanfaat atau perlu bagi maksud topik ini. Menteri
hendaklah mengadakan pendidikan khas di sekolah
khas yang ditubuhkan di bawah perenggan
34(1)(b) atau di mana-mana sekolah rendah atau menengah yang difikirkan oleh
menteri suaimanfaat.
AKTA ORANG CACAT 2002
|
BAHAGIAN 2. PENDIDIKAN
1. Setiap kanak-kanak yang mempunyai apa
jua jenis atau tahap kecacatan harus menerima pendidikan percuma dalam
suasana yang bersesuaian sehingga umur lapan belas tahun.
2. Pendidikan bagi orang kurang upaya
harus termasuk ke dalam perancangan pendidikan kebangsaan, perkembangan
kurikulum serta organisasi sekolah.
3. Pihak berkenaan harus berusaha
mengalakkan mengintegrasikan pelajar kurang upaya ke dalam sekolah biasa.
Untuk memasukkan kemudahan pendidikan bagi pelajar kurang upaya ke dalam sekolah biasa, pihak berkenaan harus -
(a) mengadakan polisi yang jelas,
dihayati dan diterima di peringkat sekolah dan masyarakat umum;
(b) membenarkan kelonggaran kurikulum, serta tambahan dan adaptasi;
(c) menyediakan bahan pengajaran yang
berkualiti dan mudah didapati, latihan perguruan yang berterusan dan guru
penyokong.
4. Pendidikan khas boleh dipertimbangkan
di mana sekolah biasa belum mempunyai kemudahan yang diperlukan atau bila
mana pendidikan khas dianggap paling sesuai bagi pelajar kurang upaya
berkenaan. Ia harus bertujuan menyediakan pelajar untuk dididik sekolah
biasa. Kualiti pendidikan harus menggambarkan piawaian serta aspirasi sama
seperti pendidikan biasa dan harus berkaitan dengannya. Secara minimum,
pelajar kurang upaya harus diberi pengagihan sumber pendidikan sama seperti
yang diberi kepada mereka yang bukan cacat.
5. Untuk memastikan pendidikan berkualiti
dapaat dinikmati semua, tumpuan khas harus diberikan kepada bidang seperti
kurikulum, program pendidikan, kaedah pengajaran dan perkhidmatan sokongan:
5.1 Bagi mereka yang cacat
penglihatan, di peringkat tadika dan sekolah rendah, kurikulum yang
diubahsuai yang merangkumi, tetapi tidak terbatas kepada, latihan sensori,
kemahiran hidup seharian, cara khas membaca dan menulis brel, orientasi dan
pergerakan, pengetahuan asas dalam bidang komputer yang mempunyai perisian
pembaca skrin, matematik, muzik dan sukan.
Persediaan untuk 'mainstreaming' harus
diuruskan pada tahap awal persekolahan di peringkat sekolah rendah untuk
memastikan kanak-kanak cacat penglihatan seperti kanak-kanak kurang upaya
yang lain, kecuali mungkin mereka yang terencat akal, diberi pendidikan
bersama rakan sebaya yang tidak cacat ke tahap yang setinggi-tingginya. Di
sekolah menengah dan institusi pengajian tinggi, mereka akan diintegrasikan
bersaama pelajar lain dan mengikuti kurikulum yang sama. Pelajar yang cacat
penglihatan di peringkat ini akan diberi perkhidmatan sokongan seperti bahan
bacaan dalm bentuk brel atau audio, kelengkapan brel, alat pembaca, komputer
yang dilengkapkan dengan kemudahan khas, alat kelengkapan bagi mereka yang
kurang penglihatan, orientasi dan pergerakan, kaunseling, dan guru sumber (di
sekolah menengah)
5.2 .Bagi mereka yang cacat
pendengaran, kurikulum yang diubahsuai akan menitiberatkan kepada
perkembangan komunikasi dan bahasa yang sesuai dengan keperluan pelajar.
Kurikulum akan merangkumi cara khas untuk mengajar pertuturan, memahami
pertuturan, latihan pendengaran dan rentak menggunakan komunikasi
keseluruhan, pelbagai sensori serta pendekatan yang lain. Mereka akan
diirujukan kepada staf sokongan seperti jurubahasa isyarat, otologist,
audiologist, pakar pemulihan pertuturan, jurulatih auditori dan yang lain
seperti diperlukan.
Berdasarkan keperluan khas bagi mereka yang pekak atau pekak-buta, pendidikan bersesuaian boleh dikendalikan di sekolah khas atau pun di kelas atau unit khas di sekolah biasa.
5.3.Bagi mereka yang mengalami
kecacatan otopedik, pendidikan berkualiti akan diberi sama seperti untuk
mereka di sekolah biasa, dan mereka akan dibenarkan menghadiri kelas di
tingkat bawah bangunan sekolah di mana boleh. Penjadualan kelas serta
pertimbangan lain akan dibuat bersesuaian dengan keperluan pendidikan mereka.
Usaha akan dibuat supaya bangunan sekolah dan maktab tidak mempunyai sebarang
halangan bersifat pembinaan.
5.4 Bagi mereka yang terencat akal,
kurikulum yang diubahsuai akan menitikberatkan latihan megurus diri,
sosialisasi, kemahiran hidup seharian yang berdasarkan pergerkan,
pra-vokesyenal dan vokesyenal. Bagi mereka yang terencat akal yang teruk,
tumpuan akan diberi kepada peningkatan kemahiran penjagaan diri.
5.5 Bagi mereka yang mempunyai masalah
perlakuan seperti autisma, mereka yang bermasalah pembelajaran dan mereka
yang mempunyai kecacatan pelbagai, kurikulum yang diubahsuai akan merangkumi
aktiviti serta teknik penyampaian bagi menormalisasikan perlakuan dan juga
kemahiran berdasarkan fungsi serta akademik untuk mengintegrasikan mereka ke
dalam masyarakat.
5.6 Pihak berkuasa berkenaan akan
memulakan atau menyebabkan bermulanya penyelidikan yang bertujuan mereka
bentuk dan menyediakan alat bantuan, alat bantuan pengajaran, kelengkapan
khas pengajaran atau apa sahaja peralatan yang diperlukan untuk memberi
peluang pendidikan yang sama rata kepada kanak-kanak kurang upaya.
5.7 Pihak berkuasa berkenaan akan
menubuhkan insitusi latihan perguruan yang secukupnya di samping memberi
sokongan kepada badan bukan kerajaan untuk mengadakan rancangan pendidikan
perguruan dengan pengkhususan dalam bidang mengajar pelajar kurang upaya
supaya tenaga pengajar yang terlatih dapat disalurkan ke sekolah khas dan
sekolah berintergrasi bagi kanak-kanak kurang upaya.
5.8 Dengan tidak prejudis
kepada peruntukan di atas, pihak berkuasa berkenaan akan menyediakan skim
pendidikan yang komprehensif yang merangkumi pelaksanaan rancangan pendidikan
individu bagi setiap kanak-kanak kurang upaya di sekolah;
-kemudahan pengangkutan bagi kanak-kank
kurang upaya atau bantuan kewangan kepada ibu bapa atau penjaga utnuk
membolehkan anak kurang upaya mereka menghadiri sekolah;
-memberikan secara percuma buku serta
alat kelengkapan khas yang diperlukan bagi pendidikan kanak-kanak kurang
upaya;
-biasiswa bagi pelajar kurang upaya;
-mengadakan saluran untuk menyelesaikan
masalah yang dihadapi oleh ibu bapa dalam menempatkan kanak-kanak mereka
dalam sekolah.
|
Dicatat oleh CIKGUSUE PKHAS di 17:00 No
comments: Pautan
pada catatan ini
1.1 Definisi Pendidikan Khas
Pendidikan khas merujuk pada pendidikan
bagi kanak-kanak luar biasa, iaitu 'kanak-kanak yang dari segi intelek,
fizikal, sosial atau emosi, tidak mencapai pertumbuhan dan penyuburan biasa,
hinggakan mereka tidak mendapat faedah sepenuhnya daripada rancangan sekolah
biasa'
(Chua,1982)
Pendidikan Khas ialah subsistem dalam
sistem pendidikan, yang bertanggungjawab mengadakan peruntukkan kemudahan dan
keistimewaan bagi membantu kanak-kanak dan belia yang bersifat
luarbiasa.(Gearhart dan Weishahn,1980)
Orang berminat mengkaji tentang pendidikan
khas mungkin kerana mereka mempunyai
anak atau ahli keluarga yang memerlukan
perkhidmatan khas atau mereka ingin menjadi sukarelawan membantu badan-badan
terlibat dengan mendidikan kanak-kanak
berkeperluan khas atau mereka yang ingin
menjadi guru pendidikan khas di sekolah
rendah atau menengah. Apakah pendidikan
khas? Untuk memahami apa itu pendidikan
khas adalah wajar kita meninjau beberapa
definisi yang dikemukankan oleh pakar-pakar dalam bidang:
Hallahan dan Kauffman
(2006): Pendidikan khas didefinisikan sebagai satu bentuk pendidikan yang
disediakan untuk memenuhi keperluan kanak-kanak berkeperluan khas.
Gargiulo (2003): Pendidikan khas merupakan program pengajaran khusus yang direka
bentuk bagi memenuhi keperluan pelajar luar biasa. Ia mungkin memerlukan penggunaan
bahan-bahan, peralatan dan kaedah pengajaran khusus.
Friend (2005): Pendidikan
khas adalah pengajaran yang direka bentuk khusus bagi memenuhi keperluan
kanakkanak yang kurang upaya.Pengajaran ini mungkin dikelolakan dalam bilik
darjah, di rumah, di hospital atau institusi lain.
Mansor (2005): Program pendidikan khas di Malaysia merupakan satu usaha yang berterusan
untuk menggalakkan perkembangan optima seseorang sebagai seorang yang
berkemahiran
Definisi Pendidikan Khas Dalam konteks
Malaysia
Pendekatan Baru Definisi Kanak-Kanak Dengan
Keperluan-Keperluan Pendidikan Khas menekankan kepada kebolehan, kefungsian,
kemahiran, perkembangan, penguasaan dan pencapaian kanak-kanak tersebut dalam
kemahiran-kemahiran pengembangan ( development skill). Pendekatan baru menolak
pendekatan tradisi yang menekankan kecacatan dan ketidakbolehan (medical defict
model).
Penguasaan dan pencapaian dalam
kemahiran-kemahiran tersebut berdasarkan kepada peringkat-peringkat kebolehan
seseorang murid dan pelajar dengan keperluan pendidikan khas seperti berikut :-
- kebolehan kognitif
- perkembangan tingkahlaku sosial / perkembangan kemahiran sosial
- penguasaan bahasa lisan / pertuturan
- penguasaan membaca
- kemahiran matematik
- kemahiran pertumbuhan asas manusia
- kemahiran berdikari
- kemahiran keusahawanan
- kebolehan penglihatan
- kebolehan pendengaran
KANAK-KANAK BERKEPERLUAN KHAS
digunakan untuk ‘kanak-kanak bekeperluan
khas’ dan antaranya ialah; kanak-kanak istimewa (special children),
kanak-kanak luar biasa, kanak-kanak kurang upaya (children with disabilities),
kanak-kanak cacat (handicapped children), kanak-kanak abnormal (abnormal
children), kanak-kanak bermasalah (children with impairments) dan
kanakkanak terbantut pertumbuhan atau perkembangan
Menurut Kail (2001), hampir 4% daripada
populasi dunia terdiri daripada individu luar biasa atau kanak-kanak berkeperluan
khas. Terdapat kanak-kanak yang dilahirkan tanpa boleh mendengar apa-apa bunyi,
manakala ada juga yang dilahirkan tanpa mempunyai keupayaan untuk melihat objek
atau cahaya termasuk muka ibu bapa sendiri. Terdapat kanak-kanak yang mengalami
kesukaran memberi tumpuan atau mengala mi kerencatan mental sejak
dilahir. Secara umumnya, kanak-kanak berkeperluan khas berbeza daripada
kanak-kanak normal dari segi ciri-ciri mental (pencapaian akademik), keupayaan
deria (melihat dan mendengar), keupayaan berkomunikasi (menulis dan bertutur),
tingkah laku (mengawal diri) dan emosi (bercampur gaul), dan ciri-ciri fizikal
(bergerak dan menjaga diri sendiri). Walaupun istilahkurang upaya dan kecacatan digunakan
sebagai sama, kedua-dua istilah ini mempunyai maksud yang berlainan.
(a) Kurang upaya [atau
Bermasalah] (disability or disorder) berlaku apabila
sesuatu kekurangan menghad individu berkenaan melakukan tugas harian atau
kerja tertentu seperti berjalan kaki, melihat, mendengar atau pun menyelesai
masalah matematik yang mudah seperti 10 + 5. Individu kurang upaya
tidak cacat, kecuali kekurangan itu membawa kepada masalah pembelajaran,
masalah peribadi, masalah bercampur gaul masalah melakukan pekerjaan dan
masalah-masalah lain (Heward,
2003). Contohnya, seorang
kanak-kanak yang lumpuh pada kedua-dua kakinya tetapi boleh pergi ke sekolah
menggunakan kerusi roda dan belajar bersama pelajar lain tidak cacat.
Istilah Definisi Kurang upaya (disability) Kecacatan (handicap)
Sesuatu yang menghalang seseorang melakukan kerja tertentu yang dapat dilakukan
oleh individu normal. Sesuatu kelemahan yang terdapat pada seseorang akhibat
daripada sesuatu kekurangan yang menghadkan atau menghalang dia memenuhi
peranan sebagai seorang yang normal.
(b) Kecacatan (handicap)
merujuk kepada sesuatu masalah atau penghalang yang dihadapi oleh seorang
kurang upaya apabila dia berinteraksi dengan alam sekeliling. Sesuatu jenis
kecacatan mungkin menjadi masalah dalam suatu persekitaran tetapi tidak menjadi
penghalang dalam persekitaran yang berlainan. Contohnya, seorang pelajar yang
pekak mungkin berasa tercacat kerana sukar bermain alat muzik dalam pancaragam
sekolah dengan kanak-kanak biasa. Sebaliknya, kanak-kanak yangsama tidak berasa
tercacat ketika dalam makmal sains.
Ramai pakar pendidikan khas di merata
dunia, menggunakan klasifikasi yang dicadangkan oleh IDEA (1990) di Amerika
Syarikat untuk mengklasifikasi kanak-kanak berkeperluan khas. IDEA (PL 105-117)
mencadangkan 13 kategori kurang upaya (disability). Untuk tujuan kursus ini,
kanak-kanak berkeperluan khas di kategorikan kepada 8 kategori sahaja. Untuk
memudahkan perbincangan beberapa kategori telah dicantumkan.
(a) Kanak-kanak Kurang Upaya
Pendengaran atau Bermasalah Pendengaran
Kanak-kanak kurang upaya pendengaran
terbahagi kepada beberapa kumpulan berdasarkan tahap kehilangan deria
pendengaran. Kehilangan deria pendengaran dibezakan sama ada seseorang itu
boleh mendengar bunyi pada desibel (dengan ringkas dB yang
merupakan ukuran kekuatan bunyi) yang berlainan. Individu yang hanya boleh
mendengar bunyi antara 27 hingga 65 dB dikatakan sebagai mengalami kesukaran
pendengaran (hard of hearing) manakala individu yang hanya boleh
mendengar bunyi pada 90 dB dan ke atas dikatakan sebagai pekak (deaf).
Kehilangan deria pendengaran boleh mempengaruhi pertuturan dan penguasaan
bahasa. Ini secara langsung akan memberi kesan ke atas kebolehan membaca,
perkembangan tatabahasa dan kemahiran
membaca. Penguasaan bahasa akan terjejas bagi kanak-kanak yang menjadi pekak
pada usia yang muda (sebelum 3 tahun).
(b) Kanak-kanak Kurang Upaya
Penglihatan atau Bermasalah Penglihatan
Kanak-kanak bermasalah penglihatan
selalunya dibahagikan kepada dua kumpulan sahaja iaitu:
(i) Kanak-kanak
buta (blind) adalah mereka yang tidak dapat melihat apa-apa,
termasuk objek atau sumber cahaya. Mereka belajar melalui deria sentuhan,
pendengaran, hidu, dan rasa. Mereka mengunakan tulisan braille. Mereka juga
perlu menggunakan tongkat putih apabila bergerak dari satu tempat ke satu
tempat.
(ii) Kanak-kanak
berpenglihatan terhad atau rabun (low vision) mempunyai keupayaan
melihat dan boleh membaca, melihat muka orang lain, objek atau gambar setelah
diberikan peralatan khas seperti cermin mata, kanta pembesar dan lain-lain.
Mereka perlu ditempatkan di bahagian hadapan kelas dan dibantu dengan cahaya
yang sesuai dan tulisan bersaiz besar. Kurang upaya penglihatan atau bermasalah
penglihatan tidak mempengaruhi kapasiti intelek atau kebolehan untuk belajar.
Bagaimana pun kanak-kanak yang buta atau berpenglihatan terhad memerlukan
perkhidmatan pendidikan khas untuk berjaya dalam pendidikan. Antaranya ialah
bahan dengan saiz huruf besar, bukubuku yang dirakam pada pita audio atau
cakera padat dan buku-buku Braille
(c) Kurang Upaya Mental atau
Kerencatan Mental
(d) Kurang Upaya Fizikal
Kurang Upaya Fizikal meliputi kanak-kanak
yang diserang penyakit yang merosakkan otak, otot dan tulang belakang
seseorang. Terdapat beberapa jenis penyakit sedemikian. Contohnya, kanak-kanak
palsi serebral (cerebral palsy) mengalami kesukaran mengerakkan kaki atau
tangan atau leher atau lebih daripada satu anggota badan. Keadaan ini wujud
disebabkan kecederaan kepada otak yang mengawal fungsi motor atau pergerakan.
Keadaan ini bermula pada peringkat bayi dan awal perkembangan seorang
kanak-kanak. Lagi satu penyakit yang membawa kepada kurang upaya fizikal ialah
spina bifida (spina bifida) yang menyerang dan merosakkan tulang
belakang seseorang. Penyakit ini menyebabkan badan menjadi bengkok dan akhirnya
lumpuh. Distropi otot (muscular dystrophy) ialah sejenis penyakit yang
menyebabkan otot-otot skeletal menjadi lemah. Kanak-kanak yang diserang
penyakit ini lama-kelamaan dapati sukar bergerak dan terpaksa menggunakan
kerusi roda dan ramai di antara mereka meninggal dunia apabila sampai remaja
(e) Kurang Upaya Pertuturan atau
Bahasa
Masalah bahasa merujuk kepada
ketidakupayaan seseorang kanak-kanak menguasai kemahiran berbahasa yang terdiri
daripada lima komponen bahasa iaitu fonologi, morforlogi, sintaksis, semantik
dan aspek pragmatik. Kanak-kanak bermasalah bahasa mengalami kesukaran untuk
mengeluar atau menyebut sesuatu perkataan. Masalah berbahasa menyebabkan
kanak-kanak mendiamkan diri daripada bertanya dan tidak mahu bertindak balas
atau menjawab soalan-soalan, memberi penerangan atau arahan. Mereka akan terus
mendiamkan diri kecuali kalau dipaksa untuk menjawab soalan. Kanak-kanak ini
akan mengambil masa yang lama untuk memahami dan mengeluarkan pendapat apabila
bercakap
(f) Kurang Upaya Pembelajaran
Kanak-kanak kurang upaya pembelajaran atau
bermasalah pembelajaran adalah kanak-kanak yang telah dikenal pasti sebagai
mengalami kecacatan yang mengganggu pembelajaran. Mereka terdiri daripada
kanak-kanak yang mempunyai keupayaan mental yang rendah dan pengubahsuaian
tingkah laku yang rendah. Kecacatan yang dialami mempengaruhi kebolehan
kognitif, tingkah laku sosial, penguasaan bahasa lisan dan pertuturan,
penguasaan membaca, kemahiran dan kemahiran matematik. Masalah pembelajaran
dianggap berpunca daripada ketidakfungsian sistem saraf pusat.
(g) Gangguan Emosi
No comments:
Post a Comment